Latarnia plamista występuje na ponad 70 gatunkach roślin, zwłaszcza na drzewach o gładkiej korze. Żywią się sokiem zawartym w łyku, żywej tkance roślin naczyniowych, co powoduje stres u drzew, a w końcu ich zamieranie. Podczas karmienia SLF wydzielają spadź, bogatą w cukier lepką ciecz. Jarzębina Nevezhinskaya osiąga w wieku dorosłym od 10 do 15 m wysokości, ma gęstą koronę o szerokiej piramidzie. Jest to drzewo o gładkiej korze o bladobrązowym lub czerwonawo-bordowym odcieniu i solidnych zaokrąglonych eliptycznych liściach o postrzępionym kształcie krawędzi. Hasło do krzyżówki „drzewo o szarej korze” w leksykonie krzyżówkowym. W naszym internetowym słowniku szaradzisty dla wyrażenia drzewo o szarej korze znajduje się prawie 7 opisów do krzyżówek. Definicje te podzielone zostały na 2 różne grupy znaczeniowe. Jeżeli znasz inne znaczenia pasujące do hasła „ drzewo o szarej korze Hasło krzyżówkowe „drzewa o białej korze” w słowniku szaradzisty. W niniejszym słowniku definicji krzyżówkowych dla wyrażenia drzewa o białej korze znajduje się tylko 1 opis do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. drzewo o gładkiej korze ★★★ HUBA: grzyb rosnący na pniu drzewa ★★★ PIEŃ: część drzewa ★★★ DRWAL: wycina drzewa ★ GRABY: wysokie drzewa o szarej korze ★★★★ mariola1958: JODŁY: drzewa iglaste ★★ KRZAK: niższy od drzewa ★ BRZOZA: liściaste drzewo o białej korze ★★★ CZÓŁNO: łódź z pnia drzewa Jarząb pospolity to drzewo lub krzew o gładkiej, jasnej korze. Osiąga 15 metrów wysokości. Młode pędy jarzębiny są owłosione, później stają się nagie. Wszystkie rozwiązania dla DRZEWO PARKOWE O ŁUSZCZĄCEJ SIĘ, WIELOBARWNEJ KORZE. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek. Jakie to drzewo. Budowa wędzarni, wędzenie, wyrób wędlin domowych. Rejestracja: pn wrz 18, 2017 9:27 pm Krótko o sobie: Jestem fajnym człowiekiem, tak mi drzewo o szarej korze; drzewo o ząbkowanych liściach i szarej, gładkiej korze; z gładką korą; z gładką korą; drzewo z gładką korą; drzewo z gładką korą; Ostatnio dodane hasła. ptak czczony w dawnym Egipcie; w Afryce lub na jezdni; na czapce wojskowego; leczy nastawiając oś szkieletu; larum; zawarty z koalicjantem; szczyt liściaste drzewo o gładkiej korze: brzoza: drzewo liściaste o białej korze: osika: drzewo o korze żółtawoszarej i okrągłych liściach: mahoniowiec: tropikalne drzewo o korze łuszczącej się płatam: Phellodendron amurense; korkowiec amurski - drzewo o elastycznej korze do produkcji korka: amurski: bot.Korkowiec ; drzewo o korze K56qsR. Kategorie Drzewa Liściaste Iglaste Ozdobne liście Przebarwiające się liście Ozdobne kwiaty Ozdobne owoce Ozdobna kora lub pędy Na słoneczne stanowisko Znoszące zacienienie Do małych ogrodów Parkowe Krzewy Liściaste Iglaste Ozdobne liście Przebarwiające się liście Zimozielone (liściaste) Ozdobne owoce Ozdobne kwiaty Pachnące kwiaty lub liście Na słoneczne stanowisko Znoszące zacienienie Żywopłotowe Na skalniaki Płożące lub okrywowe Do dużych ogrodów lub parków Pojemnikowe Trujące Pnącza Kwitnące wiosną Kwitnące latem Kwitnące jesienią Ozdobne liście Zimozielone Ozdobne owoce Pachnące kwiaty lub liście Na słoneczne stanowisko Znoszące zacienienie Trujące Byliny Kwitnące wiosną Kwitnące latem Kwitnące jesienią Kwitnące zimą Ozdobne kwiaty Ozdobne liście Ozdobne owoce Pachnące kwiaty lub liście Płożące lub okrywowe Na słoneczne stanowisko Znoszące zacienienie Na skalniaki Na kwiat cięty Na wilgotne stanowisko Na suszone bukiety Trujące Trawy ozdobne Cebulowe Kwitnące wiosną Kwitnące latem Kwitnące jesienią Ozdobne kwiaty Na słoneczne stanowisko Znoszące zacienienie Na wilgotne stanowisko Na skalniaki Na kwiat cięty Na suszone bukiety Trujące Jednoroczne, dwuletnie Jednoroczne Dwuletnie Kwitnące wiosną Kwitnące latem Kwitnące jesienią Ozdobne kwiaty Ozdobne liście Ozdobne owoce Pachnące kwiaty lub liście Na słoneczne stanowisko Znoszące zacienienie Na wilgotne stanowisko Na skalniaki Na kwiat cięty Na suszone bukiety Ogródki wiejskie Trujące Owocowe, warzywne Drzewa owocowe Krzewy owocowe Pnącza owocowe Warzywa Zioła Lecznicze Przyprawy Do wnętrz Kwitnące wiosną Kwitnące latem Kwitnące jesienią Kwitnące zimą Ozdobne kwiaty Ozdobne liście Ozdobne owoce Pachnące kwiaty lub liście Na słoneczne stanowisko Znoszące zacienienie Trujące Na balkon i taras Kwitnące wiosną Kwitnące latem Kwitnące jesienią Ozdobne kwiaty Ozdobne liście Ozdobne owoce Pachnące kwiaty lub liście Na słoneczne stanowisko Znoszące zacienienie Trujące Wodne Wodne lub w pobliżu zbiorników Inne Na suszone bukiety Na kwiat cięty Rośliny egzotyczne Sumak octowiec Rhus typhina Dekoracyjność owocostany, ulistnienie, pędy Gleba małe wymagania glebowe Pokrój wzniesiony Wysokość do 6 m Trwałość liści sezonowe Jodła kalifornijska Abies concolor Dekoracyjność owocostany, ulistnienie Gleba przepuszczalna, małe wymagania glebowe, uboga Zapach liście Wysokość 30 m Trwałość liści zimozielone Choina kanadyjska Tsuga canadensis Dekoracyjność ulistnienie Gleba żyzna, przepuszczalna Odczyn gleby lekko kwaśna, obojętna Pokrój luźny, wzniesiony Wysokość do ok. 15 m Brzoza papierowa Betula papyrifera Dekoracyjność kora Gleba małe wymagania glebowe, żyzna, próchniczna, przepuszczalna Odczyn gleby lekko kwaśna, obojętna, lekko zasadowa Wysokość ok. 20 m Trwałość liści sezonowe Brzoza pożyteczna Betula utilis Dekoracyjność kora Gleba małe wymagania glebowe, żyzna, przepuszczalna Odczyn gleby obojętna Pokrój luźny, wzniesiony, wyprostowany Wysokość ok. 25 m Wierzba Salix Dekoracyjność cała roślina Gleba żyzna Kolor kwiatów brunatne, zielonkawe Kwiatostan kłos, grono Kwiaty niepozorne Buk pospolity Fagus sylvatica Dekoracyjność ulistnienie, kora Gleba żyzna, świeża Odczyn gleby zasadowa, lekko zasadowa Pokrój wzniesiony, rozłożysty Przydatność do spożycia owoce Platan klonolistny Platanus acerifolia Dekoracyjność owoce, ulistnienie, kora Gleba małe wymagania glebowe, żyzna, przepuszczalna, piaszczysto-gliniasta Kwiatostan grono Kwiaty niepozorne, drobne Odczyn gleby lekko kwaśna 1. Typ: Drzewo 2. Opis: Szynuc występuje na terenie miasta Foeduum oraz na ziemiach Traktu Przymierza. Rzadziej, na przyległych łańcuchach górskich. Jest to zimnolubne drzewo o szarej, gładkiej korze i mocno powykręcanych, karłowatych konarach. Osiąga do trzech metrów wysokości, a im starsze, tym bardziej płoży się po ziemi. Potrzebuje niewiele gleby. Jego silne korzenie potrafią wciskać się w szczeliny skalne i rozsadzać głazy. Liście drzewa szynucowego są prawie niewidoczne z oddali. Przylegają niczym łuski do gałązek i odchylają się pod wpływem padającego na nie światła Solimusa. Najpopularniejszym zastosowaniem drzewa szynucowego jest używanie kwiatostanów żeńskich w charakterze przyprawy. Drzewo to kwitnie obojniaczo. Kwiatostany męskie są drobne i zebrane w koszyczki, natomiast żeńskie są duże, czteropłatkowe i suche w dotyku. Wiatr porywa zapylony kwiatostan żeński, a jego płatki wirują przy opadaniu kręcąc się w charakterystyczny sposób. Od spodu mają przytwierdzone ziarno. Ziarna mają mdławy smak, lecz papierowe w dotyku płatki rozkrusza się na pył o bardzo intensywnym, "kręcącym" w nosie zapachu. Jego ostry smak i aromat to ciekawy dodatek zarówno do mięs, jak i do ciast. Bardzo twarde drewno szynucowe jest trudne w obróbce, ale niezwykle wytrzymałe. Długo się pali i nie wytwarza smolącego dymu, jednak ze względu na rzadkość występowania, osiąga zbyt duże ceny jak na surowiec opałowy. 3. Sposób przechowywania: Sproszkowane lub całe kwiatostany z odsianym ziarnem przechowuje się w szczelnych pojemnikach. Przyprawa nie lubi wilgoci. Łatwo się zbryla, a wówczas pleśnieje. Optymalne warunki do magazynowania szynuca, to chłód i suchość. 4. Trwałość: Dobrze przechowywany szynuc nie traci swojej przydatności. Z czasem tylko wietrzeje i jego aromat słabnie. 5. Sposób, w jaki dostarcza się ją do organizmu: Dostarczany jest z pożywieniem, w niewielkich ilościach, jako przyprawa. 6. Efekt, jaki powoduje jej zażycie/dostarczenie do organizmu: Wyłącznie smakowy. Spożycie zbyt dużej ilości może obciążyć układ pokarmowy. Może powodować pieczenie przełyku i palenie w żołądku. Skutkuje biegunką. Czas, po jakim zaczyna działać: Nie dotyczy Antidotum i jego dostępność: Nie dotyczy Autor: Feän Walles Pierwszy raz opisane i zastosowane podczas wyprawy na ziemie Paktu Południa. Brzozy, nieodłącznie związane z polskim krajobrazem, potrafią wspaniale dekorować ogród przez cały rok. Wszystko za sprawą kory w wielu oryginalnych kolorach. Oto zestawienie różnych grup i odmian brzozy, różniących się rozmiarem korony, czy tempem wzrostu. Brzozy Betula kojarzą się nam najczęściej z drzewem o biało-czarnej korze i melancholijnej, przewieszającej się koronie. Widuje się je na nieużytkach, brzegach lasów oraz innych suchych, jałowych miejscach. Najbardziej znana jest brzoza brodawkowata Betula pendula, która rośnie naturalnie niemal w całej Europie i Azji, aż do zachodniej Syberii i Kaukazu. Co ciekawe, brzoza ta jest tylko jednym z kilkudziesięciu gatunków brzóz występujących na świecie. Różnią się między sobą nie tylko wysokością, kształtem i wielkością liści, ale przede wszystkim wyglądem kory. Większość gatunków brzóz można śmiało sadzić w ogrodach jako drzewa ozdobne, bo pięknie dekorują je zimą. Szczególnie ładnie prezentują się w towarzystwie krzewów o kolorowych pędach, np. wielu odmian dereni lub wierzb, oraz roślin kwitnących późną zimą lub wczesną wiosną, np. oczarów, leszczynowców, ciemierników, roślin cebulowych. Brzoza - najpopularniejsze odmiany W ostatnich latach w sprzedaży pojawiło się wiele interesujących gatunków i odmian brzóz o oryginalnym pokroju oraz ciekawej korze, które możemy uprawiać w naszych przydomowych ogrodach. Oto najciekawsze z nich. Brzoza pożyteczna Betula utilis to drzewo dorastające do 8-10 metrów o ażurowej, stożkowatej koronie i gładkiej korze. Może rosnąć i w słońcu, i w półcieniu. Poszukiwana przez wielu brzoza o białej korze to odmiany np. ‘Doorenbos‘, ‘Long Trunk‘ czy ‘White Light‘, są chętnie sadzone w europejskich ogrodach. Brzozy od A do Z Odmiana ‘Doorenbos‘, często spotykana w sprzedaży pod nazwą Betula jacquemontii, jest obecnie najpopularniejszą na rynku odmianą brzozy. Jej kredowobiała kora pięknie kontrastuje z ciemnozielonymi błyszczącymi liśćmi. Rośnie szybko i zdrowo, doskonale prezentuje się zarówno solo, jak i w grupie. Inne, podobne odmiany to ‘Grayswood Ghost‘ i ‘Silver Shadow‘. Ciekawą odmianą brzozy pożytecznej jest angielska selekcja o nazwie ‘Long Trunk‘. Drzewo to charakteryzuje się wyjątkowo oryginalnym, płaczącym, parasolowatym pokrojem oraz, podobnie jak odmiana ‘Doorenbos‘, gładką białą korą. Osiąga niecałe 5 m wys. Kolejną ciekawą odmianą, którą warto sadzić w parkach i ogrodach, jest brzoza ‘White Light‘. Ta irlandzka selekcja wyróżnia się atrakcyjną kremowobiałą korą, na której pojawiają się liczne beżowe paski – przetchlinki. To te odmiany brzozy uchodzą za najbardziej dekoracyjne. Odmiany brzozy nadrzecznej Brzoza nadrzeczna Betula nigra osiąga w Polsce nawet kilkanaście metrów wysokości. Jej największą ozdobą jest łuszcząca się kora w różnych odcieniach brązu i szarości. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym. Lubi ziemie żyzne, wilgotne, lekko kwaśne. Amerykańska odmiana brzozy nadrzecznej – ‘Fox Valley‘ – to jedna z najwartościowszych brzóz, całkowicie mrozoodporna, polecana przede wszystkim do małych ogrodów, bo osiąga zaledwie 5-6 m wysokości. Ma płaskokulistną koronę i kędzierzawą korę. Na młodych pędach jest ona szarobrązowa, łuszcząca się jak papier. Na starym pniu kora robi się spękana, biała, beżowa i żółtawa. 'Fox Valley' pięknie wygląda posadzona w grupach. Imituje wtedy naturalne zarośla. Odmiana ‘Summer Cascade’ wyróżnia się płaczącym pokrojem. Osiąga niewielkie rozmiary. Najlepiej wygląda w wyeksponowanym miejscu, np. nad zbiornikiem wodnym. Jeszcze bardziej spektakularną strukturą kory odznacza się brzoza dahurska Betula davurica. To wielopniowe, niskie drzewo (dorasta do ok. 8 m) o łuszczącej się płatami, intensywnie brązowo-szarej korze. Brzoza białochińska Betula albosinensis dorasta w Polsce nawet do 15 m, ma luźną, szeroko stożkowatą koronę. Największą ozdobą tego drzewa jest biało-żółtawo-brązowo-różowa kora. Dekoracyjne są też jej długie (do 15 cm), zwisające męskie kwiatostany. Gatunek ten preferuje gleby umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne. W surowe zimy zalecane jest okrywanie słomą lub agrowłókniną młodych egzemplarzy. Polecaną jej odmianą jest ‘Fascination‘. Brzoza białochińska przeznaczona jest do dużych ogrodów i parków. Brzoza karłowata - betula humilis Betula humilis naturalnie rośnie na obszarze Polski i całej środkowej Europy, we wschodniej Syberii, aż po północną Mongolię oraz na oderwanych stanowiskach przedgórza Alp i Karpat. Właśnie w Polsce przebiega południowa granica jej zasięgu. Można ją spotkać na niskich torfowiskach, podmokłych łąkach i w zaroślach wierzb na Pomorzu, Polesiu i Lubelszczyźnie. Jest to idealna brzoza do ogrodu. Przez ekologów określana jest mianem reliktu glacjalnego i jest pod ścisłą ochroną gatunkową. Tworzy gęste krzewy dorastające do 2-3 m. Kora na pędach jest czerwonobrunatna, a młode pędy pokryte są włoskami z wyraźnymi żółtymi gruczołkami. Inna odmiana, brzoza karłowata Betula nana L. to niski krzew o bardzo różnej wysokości, dorastający od 20 do 70 cm. Jego pędy pokładają się, a z czasem ukorzeniają. Jest to najniższa ze wszystkich brzóz występujących naturalnie w Polsce. Gałęzie tego krzewu pokładają się, a końce wznoszą się łukowato. Liście jesienią wybarwiają się na pomarańczowo lub czerwono. Kwiaty brzozy, popularnie nazywane kotkami, dojrzewają już w kwietniu. W ogrodach brzoza karłowata i niska ładnie prezentują się posadzone w miejscach wilgotnych razem z turzycami i kniecią błotną. Mogą również rosnąć na rabatach naturalistycznych razem z wrzosami oraz w ogrodach skalnych. Jesienią ładnie wybarwiają się na czerwono i żółto, wówczas krzewy są bardzo ozdobne. Prowadzone w formie piennej, którą otrzymuje się w wyniku szczepienia, tworzą malownicze niskie drzewka, nadające się do sadzenia w pojemnikach. Dobrze rosną na glebach wilgotnych, kwaśnych, na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Gdzie można kupić sadzonki brzozy? Jest ona raczej dostępna w szkółkach specjalizujących się w uprawie drzew i krzewów. Brzoza - preferowane stanowisko Rodzaj Betula obejmuje wiele gatunków, które znakomicie radzą sobie w naszej strefie klimatycznej. Powinny być jak najczęściej sadzone w przydomowych ogrodach i parkach, nie tylko z uwagi na różnorodne wymagania glebowe, ciekawe kształty korony, ale przede wszystkim na piękno ich kory: kolor oraz jej strukturę. Warto pamiętać o tym, że chcąc dodatkowo podkreślić urodę kory tych drzew, należy je posadzić na odpowiednim tle oraz obsadzić roślinami o dobranej wysokości. Brzozy o białej korze, np. ‘Doorenbos’ czy ‘White Light’, wyglądają atrakcyjnie na ciemnozielonym tle (np. sosny czarnej), na wiosnę zaś pięknie kontrastują z ich korą kwitnące miodunki, ułudki, przylaszczki. Brzoza nadrzeczna ‘Fox Valley’ znakomicie prezentuje się na tle ceglanego muru, podsadzona zimozielonym barwinkiem. Sok z brzozy Mniej więcej w połowie marca w brzozach zaczynają intensywnie krążyć soki. Trwa to ok. 2-3 tygodni, do chwili gdy pączki zaczynają przeobrażać się w listki. W czasie tych kilkunastu dni drzewa pobierają z ziemi duże ilości wody i mikroelementów, które są przetwarzane w substancje odżywcze doprowadzane do wszystkich, nawet najodleglejszych części pędów. Nasi przodkowie zbierali i pili sok, by wzmocnić i oczyścić organizm po wyczerpującej zimie. Wiedzieli, co robią, bo oskoła, jak po staropolsku nazywa się sok z brzozy, zawiera wartościowe cukry, kwasy organiczne i mikroelementy, które działają niemal jak eliksir młodości: są dobre na nerki, działają korzystnie na cerę. Pobieranie soku z brzozy Są dwie podstawowe techniki zbierania soku: z gałęzi i z pnia. Pierwsza jest mniej wydajna i polecana do jednokrotnego zastosowania. Polega ona na odcięciu końcówki pędu i wsunięciu nań butelki. Butelkę trzeba podwiązać do gałęzi sznurkiem, a najlepiej zakleić taśmą klejącą, tak by do środka nie przedostawały się nieczystości, a także łakome na sok mrówki (zebrany sok dobrze jest przefiltrować przez gazę lub drobnooczkowe sitko). Drugi sposób zbierania soku jest bardziej inwazyjny, aczkolwiek wydajniejszy, a polega na wywierceniu w pniu niewielkiego otworu. Jego głębokość nie powinna przekraczać 5 cm. Nie ma powodów, by wykonywać głębszy odwiert, bo najwięcej soków i tak krąży w zewnętrznej części pnia, a nie w jego środku. Średnica otworu nie powinna przekraczać 5 mm. Otwór wiercimy na wysokości kolan, najlepiej po stronie północnej, i wtykamy weń drewnianą, plastikową lub metalową rurkę (można na nią nasunąć elastyczny wężyk). Pod taki prowizoryczny kranik podstawiamy duże szklane naczynie. Zgodnie z niepisanym kodeksem dobrych praktyk w jednym drzewie wykonujemy tylko jeden odwiert służący do jednorazowego pobrania soku. Wybieramy dorosłe drzewa o średnicy pnia ok. 20 cm. Po zebraniu soku otwór zatykamy drewnianym kołkiem lub uszczelniamy żywicą, a okaleczony pień zabezpieczamy maścią ogrodniczą. Brzozy są drzewami wytrzymałymi i nawet utrata kilku litrów soku nie powinna osłabić ich witalności. Zalety soku z brzozy Sok brzozowy ma ledwie wyczuwalny słodkawy smak. Choć jest w zasadzie bezwonny, szybko chłonie zapachy z otoczenia. Po zebraniu należy go przechowywać w lodówce nie dłużej niż 3-5 dni. W sklepach można spotkać soki butelkowe pasteryzowane, o smaku aronii, dzikiej róży, jabłka, cytryny. Sok naturalny można podać z plasterkiem pomarańczy lub limonki, wyłącznie na zimno. Soku nigdy nie podgrzewamy. Z jednego drzewa zbierzemy nawet 5 litrów cieczy na dobę, ostatecznie zależy to od stanowiska i wielkości drzewa. W kuracji oczyszczającej zaleca się pić trzy szklanki soku dziennie. Pozyskiwanie oskoły ma długie tradycje zwłaszcza w Rosji, w Kanadzie popularne jest zbieranie soku klonowego. Brzoza właściwości lecznicze posiada więc bardzo korzystne dla ludzkiego zdrowia. Sosna rumelijska Sosna rumelijska pochodzi z okolic gór Półwyspu Bałkańskiego. Jest bardzo popularna w Skandynawii, w Polsce mało znana. Należy do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna rumelijska - opis Sosna rumelijska jest drzewem iglastym o szarobrązowej, gładkiej korze. Korona o stożkowym pokroju jest gęsta i regularna. Drzewo osiąga od 5 do 10 m wysokości (po około 30 latach). Pędy są grube, dość rozłożyste, zdarza się, że sięgają podłoża. Sztywne igły maja nawet do 10 cm długości, są zebrane po pięć w pęczkach. Od spodu igły są jasnozielone z wyraźnymi paseczkami, z wierzchu ciemnozielone, mieniące się, błyszczące. Czerwone szyszki żeńskie z czasem zielenieją, a będąc dojrzałe stają się brązowe. Mają cylindryczny kształt, są skórzaste. Ich rozmiar waha się od 5 do 15 cm. Szyszki męskie są małe w kolorze żółtym. Nasiona małe, szarobrązowe, zaopatrzone w skrzydełka, dojrzewają w październiku w następnym roku po kwitnieniu. Sosna rumelijska - warunki uprawy Sosna rumelijska nie ma dużych wymagań glebowych. Lubi miejsce półcieniste. Ma sporą tolerancję co do podłoża, jednak najlepiej czuje się w glebie umiarkowanie żyznej, raczej nie wapiennej, lekko wilgotnej, o odczynie od kwaśnego do obojętnego. Roślina jest w pełni mrozoodporna oraz niewrażliwa na rdzę wejmutkowo-porzeczkową oraz suszę. Sosna rumelijska - pielęgnacja Sosna rumelijska nie ma szczególnych wymagań pielęgnacyjnych. Raz na jakiś czas dobrze jest dokonać cięcia fitosanitarnego, aby utrzymać koronę w dobrej kondycji. Rozmnaża się przez siew nasion oraz przez szczepienie. Sosna rumelijska - zastosowanie Ten gatunek sosny jest bardzo piękny, dlatego warto wprowadzić go do ogrodu. Dobrze prezentuje się jako soliter, a także w towarzystwie innych gatunków iglastych. Drewno z sosny rumelijskiej wykorzystywane jest w budownictwie, jest jasne i miękkie. Sosna rumelijska sprawdza się w parkach, w zieleni miejskiej. Poznaj inne sosny: Sosna Pospolita 'Skjak' Sosna czarna 'Green Bullet' Sosna górska 'Hnizdo' Sosna wejmutka 'Green Twist' Sosna drobnokwiatowa 'Tanima-no-yuki' Roślina ozdobna z liści/igieł Stanowisko półcieniste Wilgotność gleby sucha Zimozielone Tak Kategoria Iglaki Wysokość 5 m - 10 m Podlewanie mało Barwa liści/igieł zielona Pokrój stożkowy

drzewo o gładkiej korze